Այս գարնանը Հայաստանում աննախադեպ իրադարձություններ ծավալվեցին, որ հանգեցրին իշխանափոխության: Համարյա մեկամսյա բողոքի գործողություններից հետո մայիսի 8-ին խորհրդարանը վարչապետ ընտրեց 42-ամյա Նիկոլ Փաշինյանին:

Ստամբուլում կայացել է Իսլամական համագործակցության կազմակերպության արտահերթ յոթերորդ սամմիթը, որին մասնակցել են Աֆղանստանի, Գվինեայի, Իրանի, Կատարի, Քուվեյթի, Մավրիտանիայի, Սուդանի, Հորդանանի և Կիպրոսի թուրքական հանրապետության ղեկավարները: Ինդոնեզիան ու Գամբիան ներկայացրել են փոխնախագահները:

«Երկարաժամկետ հեռանկար մարդասպան Ասադը, ում ձեռքերը արյան մեջ են, չի ունենա»` բարձրագոչ հայտարարություն արեց Գերմանիայի ՊՆ նախարար Ուրսուլա ֆոն դեր Լյայենը: Սակայն Վլադիմիր Պուտինը ակնհայտորեն այլ կարծիքի է` գրում է Էլեն Իվիտսը Stern-ում:

Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Էլմար Մամեդյարովը Փարիզում բանակցություններ է վարել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հետ: Ադրբեջանի ԱԳՆ մամլո քարտուղար Հիքմեթ Հաջիևը տեղեկացրել է, որ նախարարը Փարիզում համանախագահների հետ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման հարցը քննարկել է, իհարկե, Հայաստանում տեղի ունեցած իշխանափոխության լույսի ներքո:

Վարչապետության 9-րդ օրը Նիկոլ Փաշինյանն ստիպված էր դիմել հակառակ կոչով` հնազանդության: Մայիսի 16-ը հետհեղափոխության պատմության մեջ կմտնի անհնազանդության միանգամից մի քանի դրսևորումներով:

ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հերթական հրապարակումն է ներկայացրել հասարակությանը: Այս անգամ` հետհեղափոխական շրջանի մասին: Չտրվելով նրա հոդվածը վերապատմելու գայթակղությանը, արձանգրեմ` սա այն դեպքն է, երբ առաջին նախագահը բացարձակապես ճիշտ է և նրա խորհուրդներն ու մտահոգությունները բացարձակապես տեղին են:

Ծիրանը հասնում է։ Ծիրանի գույնե՜րը... Հայոց ցորենի շիկնանքը և որդան կարմիրը, նաիրյան այգաբացն ու թոնրի մարող կրակը երփնագրված են հայկազյան մրգի թավշոսկի այտերին։ Ի՞նչ եք կարծում, ժամանակը չէ՞, որ շնորհապետական հայկյան պետության դրոշի նարնջագույնը տեղը զիջի ծիրանագույնին։

Իրանի բանակը և ԻՀՊԿ-ն հաստատեցին իրենց նպատակների ու մտադրությունների միասնությունը: Առաջին հերթին դա զարգացման արևմտյան ուղղությանը չվերադառնալու գիծը պաշտպանելն է: Երկրորդ՝ տարածաշրջանում ԱՄՆ-ին և Իսրայելին դիմադրությունն ուժեղացնելը:

Նոր կառավարության ձևավորումից հետո հեղափոխական էյֆորիան, հետհեղափոխական գործընթացներին բնորոշ իրարանցումը շատ դանդաղ, բայց այնուամենայնիվ մարում են, և աստիճանաբար ամենօրյա օպերատիվ հարցերին զուգահեռ առաջին պլան է մղվում այն հարցը, թե հանուն ինչի՞ էր Նիկոլ Փաշինյանը ձգտում ամեն գնով դառնալ վարչապետ։ Այս համատեքստում առաջ է գալիս ԱԺ արտահերթ ընտրությունների թեման։ Եվ հարցերի հարցն է՝ ե՞րբ են ի վերջո տեղի ունենալու այդ ընտրությունները։

Մենք ապրում ենք սքանչելի ու խառնակ ժամանակներում, երբ բոլորն իրենց պարտավորված են համարում կարծիք ունենալ ու արտահայտել, հատկապես` քայլ անել: Սկսվել է բրոունյան շարժում` բոլորը բողոքում են, բոլորը պահանջատեր են, հայտնի չէ` ո՞վ է տերը: Ամենազվարճալին նրանք են, որ լուրջ տեսքով մարգարեի դերի մեջ մտած գուշակություններ են անում… անցյալ ժամանակով: Իրենք գիտեին: